Bergen, duinen, strand en steden

Na een behoorlijk stuk lopen met onze backpack in de hitte, vonden we het sunflower hotel. Waarom het een hotel heet snap ik nog steeds niet aangezien ze bijna alleen maar dorms hadden. Helaas bleek dit hotel niet echt bij ons te passen. We deelde de kamer met 4 luidruchtige Australiërs, alle mensen in dit hostel leken elkaar al te kennen en de sfeer was er niet super. Daarom zijn we de 2de dag verhuisd naar een ander hotel. Hoi an zelf is erg mooi, in het oude gedeelde staan allemaal geelkleurige koloniale gebouwen, er loopt een riviertje doorheen, s' avonds branden er allemaal lampionnen, de sfeer is goed en nog een pluspunt in het oude gedeelte zijn scooters niet toegestaan. Hoi an staat er ook bekend om dat men goedkope op maat kleding verkoopt. Laura heeft hier dan ook een jumpsuite laten maken. Ik kon maar niet kiezen wat ik zou willen, dus heb besloten niks te laten maken.
De laatste dag in hoi an zijn we wezen fietsen in de omgeving, we hadden geen route dus fietsten maar wat rond. Hierbij kwamen we terecht bij hobbelige, modderige paadjes tussen de rijstvelden, fietsten we door kleine dorpjes, waar trouwens iedereen tv zat te kijken, en eindigde onze route bij het strand.

Na Hoi an hebben we 1 nacht in Nha trang verbleven. Langer had je ook echt niet nodig, er waren bijna geen bezienswaardigheden en de stad zelf leek een beetje op lloret de mar. Schijnbaar was deze plaats erg populair onder de russen, elk restaurant had wel een russische kaart.

De dag erna zijn we snel verder gegaan naar Dalat. De weg erna toe was erg mooi ( helaas slecht vast te leggen op camera). Het landschap was erg gevarieerd, op het ene moment zag je bergen en vervolgens zag je weer een groene vlakte die iets weg had van de afrikaanse steppe. We verbleven in een heel schattig hostel, enjoy dalat hostel. In dit hostel had iedereen een soort van eigen kamer, je sliep in een vierkante box met een kast en een bureau erin en daarvoor zat dan een gordijntje. Het is nu echter laag seizoen in Vietnam, hierdoor was er maar 1 andere gast en hadden we het hostel bijna voor ons zelf. In dalat zijn de mensen minder gewend aan toeristen, iedereen staart naar je. We waren wezen eten in een local restaurant, er was geen toerist te bekennen, en iedereen staarde naar ons. Ze staren dan ook gewoon door als je ze aan kijkt, dit is soms wat ongemakkelijk. Wat trouwens wel grappig is, dat de mensen het hier wel heel snel koud hebben, bij 15 graden doen ze dikke winterjassen en handschoenen aan en lopen ze met een gebreide muts rond. Ik moet toegeven ik had het ook niet warm, dus heb sinds tijden weer mijn lange spijkerbroek aangedaan, maar een winterjas vind ik toch wel wat overdreven.

De tweede dag in Dalat hebben we een 'country tour' gedaan. We gingen hierbij naar een koffieplantage (vietnam is de grootste koffiebonen exporteur van de wereld samen met Brazilië), zijde fabriek, elephant waterfall, happy budda, flowerfarm en cricket farm. Bij de cricket farm heb ik voor het eerst krekels gegeten, het was minder erg dan ik had verwacht, ik proefde vooral chilisaus met een knapperige bite. De flowerfarm was niet heel bijzonder, maar dit zat wel bij de tour omdat men in Dalat heel veel kassen heeft, ze produceren hier echt heel veel bloemen, sommige rozen worden ook naar Nederland geexporteerd.

De dag erna hebben we het crazy house bezocht, dit huis had zo in de efteling kunnen staan. Overal waren gekke punten aan het huis of vreemde gangetjes. Vervolgens zijn we naar het summer palace, van de laatste keizer, geweest. Aan de buitenkant zag het er totaal niet uit als een paleis, maar eerder als een oude fabriek. Binnen moesten we hele charmante 'shoe condoms' aan en dat was eigelijk het leukste van wat we daar gezien hebben, niet echt een aanrader dus. We hebben onze lunch gehaald bij de bakker, vlakbij ons hostel. Die bakkerij is echt goed, zoveel keus (helaas geen bruin brood met kaas) en het was ook echt goed. Maar goed dat hier niet overal zo'n bakkerij te vinden is, anders kwamen we tonnetjerond thuis. Als laatste hebben we het trailstation bezocht in Dalat, hiervoor hebben we echt heel ver gelopen. Ik weet niet of ik het nog een keer zou doen, het gebouw was erg kleurijk, maar je was er zo uitgekeken. Ons busticket kopen naar Mui ne ging moeilijker dan verwacht de bus zat al vol, gelukkig konden we via ons hostel nog een bus regelen. Deze bus was echter wat minder comfortabel. Er was geen airco en Laura zat naast de chauffeur in het middenpad zonder rugleuning. De rit zelf was ook minder plezant , zoveel gaten in de weg, het leek wel of je op een trilplaat zat. Gelukkig was het uitzicht wel echt heel mooi.

Eenmaal in Mui ne, waren we erg blij dat we snel bij ons hostel waren. Het was pas 8 uur, maar al zo warm, de zon branden echt heel hard. Ons hotel was erg gezelig, elke avond was er live music en hier kwamen een hoop mensen op af. In Mui ne hebben we niet heel veel gedaan, we hebben vooral aan zee gelegen. En een middag hebben we een goedkope tour kunnen regelen naar de fairystream, fishingvillage en de zandduinen. Ik vond de zandduinen het minst leuk. Je kon er namelijk quads huren en deze verpestten de omgeving, overal zag je bandensporen.

Onze volgende stop was hcmc, het vinden van een hotel/hostel ging wat moeilijk, maar uiteindelijk een goed hotel gevonden in het backpackers gedeelte. Het is ons zelfs gelukt om 7 dollar per nacht van de prijs af te halen! De volgende dag zijn we naar de cu chi tunnels geweest. Het is een soort van openluchtmuseum. Je loopt er met een gids rond en zij laat je allemaal dingen zien. Zoals de bamboevallen, hierbij gebruikt me scherpe bamboestelen en wanneer er een stuk in de huid komt zal deze steeds verder in de huid gaan en voor een infectie zorgen. Elke tunnel had ook ventilatiegaten nodig, met speurhonden probeerden de Amerikanen deze te vinden. Hierop hadden de Vietnameze wat bedacht, ze smeerde chilipeppers op de ventilatiegaten, hier kunnen de honden niet tegen en zullen hierdoor ook niet de gaten vinden. Op de helft van de tour kwamen we op een plek waar je tegen betaling met wapens mocht schieten. Dit zorgde echt voor heel veel lawaai, deed echt pijn aan je oren.
Op het eind van de tour mochten we zelf de tunnels in, dit was echter wel de toeristen variant en hier had ik al moeite mee vanwege mijn lengte. De originele tunnel was zelfs maar 90 bij 30 cm, snap echt niet hoe die mensen daar ooit inpasten.

De twee dagen erna zijn we naar de mekong delta geweest. Als eerst zijn we een stuk gaan varen en bezochten we een plek waar men kokosnoot snoepjes maakt en rijstpapier. Vervolgens gingen we weer een stuk varen over de mekong, dit was erg rustgevend. Hierna mochten we een stuk fietsen, met een fiets die in Nederland al lang was afgekeurd, maar ik ben het fietsen nog niet verleerd. Na de lunch werd de groep opgedeeld en mochten wij samen met 3 Engelsen in een roeiboot zitten en kregen we een Vietnamese hoed op. Laura en ik zaten in een boot bij een man die amper vooruit kwam en steeds vreemde geluiden maakte. Later hebben we zelf ook een stuk mee geroeid, dit was behoorlijk zwaar aangezien je steeds maar aan 1 kant moest roeien. Na het bootritje hadden we wat vrije tijd om over de markt te lopen. Wij wilden ergens wat gaan drinken, maar echt niemand daar kon één woord Engels. Vervolgens mochten we achterop de scooter zitten en werden we gebracht naar onze homestay. Homestay was een groot woord, het was niet zoals in sapa. Dit keer hadden we ons eigen huisje in iemands achtertuin. Ondanks dat het geen echte homestay was, maar meer leek op een bungalowpark, had het wel wat. Voor het diner mochten we onze eigen springrolls maken en kregen we een zakje met rijstwijn, dit spul is echt sterk.
De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan, om half zeven gingen we al fietsen. Alle kindjes onderweg zeiden je gedag en zwaaiden naar je, echt schattig. Na de tocht gingen we met de scooter naar de markt, hier was het echt druk. Ik zag een vrouw kikkers onthoofden een ander maakte een stuk vlees klaar en weer een ander onthoofden een kip. Hierna werden we opgepikt met een boot om naar de grootste drijvende markt te gaan, hier zagen we ook de mensen weer die in een hotel geslapen hadden. Elke boot op de drivende markt verkocht iets anders, bijv ananas, drinken, grapefruit etc. Wat ze verkochten zag je aan de grote bamboostok voorop de boot, hier hing hun product aan. Na de markt kregen we wat vrije tijd voordat we weer richting hcmc vertrokken. We zijn met de 3 Engelse naar een koffiehuis gegaan, waar zij civetkat koffie hebben geprobeerd. Een van hen vond het zo lekker dat hij overwoog om een civetkat als huisdier te nemen.

De laatste dag in hcmc hebben we besteed door langs de highlights te wandelen (volgens de lonely planet) maar deze vond ik wat tegen vallen. Na deze wandeling was het alweer tijd om naar het vliegveld te vertrekken. En hier eindigde dan ook onze reis door Vietnam