Thailand

Op het vliegveld ontmoetten we meteen een jongen om een taxi mee te delen. Echt puur toeval bleek deze jongen hetzelfde hostel gereserveerd te hebben. Onze taxichauffeur was een beetje raar, hij lachte ook steeds als die Chinees uit de film de Hangover.
Ons hostel was echt heel fijn, we lagen op een 14 persoon female dorm, maar zo groot voelde het helemaal niet. De ochtend erna zijn we samen met een Amerikaans meisje uit ons hostel naar de Grand palace en Wat pho geweest. Ik vond het Grand palace echt belachelijk duur en druk. Maar desondanks vond ik het nog steeds de moeite waard. Bij Grand palace werd mijn broek niet goedgekeurd en kreeg daarom een mooie wikkelrok (zie foto). Na de drukte en de warmte was het fijn om in wat Pho aan te komen, ondanks dat het midden in de stad ligt, was het hier heel rustig. Wat Pho staat bekend om het hele grote liggende boedhabeeld. Verder kun je op dit complex nog vele gouden boedha's vinden, een waterval en meerdere tempeltjes. Nadat we uitgekeken waren bij Wat pho was de dag alweer voorbij.
Hoewel ik nu al meer dan 3 maanden in Azië op reis ben, moest ik ook nog steeds wennen aan het klimaat van Bangkok. Dit is echt de meest benauwde en zweterige plaats waar ik tot nu toe geweest ben.
De dag erna zijn we als echte Nederlander gaan fietsen door Bangkok, met de Co van Kessel fietstours. We zijn die ochtend vooral door Chinatown gereden. Het had wel wat om door al die kleine steegjes te fietsen, mensen zeiden ook allemaal gedag, dat heb je in het centrum helemaal niet. Na de tour Wat arun bezocht, de steile trappen waren vergelijkbaar met de Shwesandaw tempel in Bagan. Vervolgens zijn we die avond naar de skybar geweest, degene die ook in 'the hangover 2' te zien is. Ik voelde me hier echt extreem underdressed, met al die chique outfits die voorbij kwamen. De drankjes waren een tikkeltje boven mijn budget hier, maar het was leuk om een keer mee te maken.
Na Bangkok stond Kanchanaburi op het programma. Hier hebben we een bezoek gebracht aan de Erwan waterfalls. In de bus erna toe ontmoette ik Canadese man die het goed voor elkaar had. Elke winter reist hij voor 6 maanden door Azië, ter overwintering. De watervallen waren prachtig met helder blauw water. Tevens hebben we een Kanchanabur een bezoek gebracht aan de brug die onderdeel is van de deathrailway en aan de begraafplaats waar meer dan 1800 Nederlandse soldaten liggen begraven.
De volgende bestemming was Ayutthaya, hier bevinden zich vele tempels en ruïnes. We overnachtten hier in een guesthouse met een heel leuk oud vrouwtje, die wel van een biertje hield. We hadden maar 1 dag voor Ayutthaya en besloten daarom per fiets de plaats te verkennen. Zoals gewoonlijk liet ons richtingsgevoel ons weer in de steek waardoor we totaal de verkeerde kant op fietsten. Gelukkig vonden we snel de weg en kwamen we meteen oog en oog te staan met een olifant. Wat zijn deze beesten groot! Hier in Ayutthaya hebben ze namenlijk een elephant walkway, hier lopen olifanten over om toeristen te vervoeren. Wanneer je in Ayutthaya bent geweest, moet je ook een bezoek gebracht hebben aan het boedhahoofd tussen de boomwortels. Ze weten niet hoe het stenen hoofd hier terecht is gekomen, volgens een van de vele verhalen zouden dieven het beeld hebben willen stelen maar het uiteindelijk toch te zwaar gevonden hebben en het daar op de grond achter gelaten hebben.
Na de drukke dag in Ayutthaya vertrokken we met de nachttrein richting Chiang Mai. De treinrit viel mij 100% mee (vergeleken met die in Vietnam), het bed was goed en zelfs de toiletten werden tussendoor schoongemaakt. Op het station in Chiang Mai ontmoetten we twee Nederlandse meisjes en samen zijn we een hostel gaan zoeken. We kwamen uiteindelijk terecht bij 'Jimmy's homestay'. Dit guesthouse was echt heel goedkoop maar had bovendien ook een tuin waar je gezellig in kon zitten. De dag erna namen we met z'n vieren, en twee Duitsers, deel aan een kookcursus. Tijdens deze cursus werd er uitleg gegeven over de Thaise kruiden en leerden we 6 verschillende gerechten maken. Na deze cursus ben ik gaan inzien dat de Thaise keuken eigenlijk heel simpel is. Weet niet of ik daar in Nederland ook nog zo over denk maar ik heb een receptenboekje mee gekregen voor thuis. Dus wie komt er in maart bij mij eten?
Die avond zaten we allemaal zo vol dat ons diner bestond uit een fruitshake van de nightmarket. Deze markt is echt ontzettend toeristisch maar toch sfeervol. De volgende dag hebben we niet zoveel gedaan, behalve een bezoek aan het park. In de avond namen we afscheid van Anouk en Linda, zij gingen weer verder op weg naar Laos. De volgende dag vonden we een cafeetje waar men kroketten en frikandelen verkocht. Dit moesten we natuurlijk meteen uitproberen. De smaak was echt perfect! Die avond namen we ook deel aan een 'monk chat'. Hierbij mogen toeristen vragen stellen aan een monnik, de monnik kan op deze manier weer zijn engels verbeteren/oefenen. Wij mochten praten met Tonny, een hele vriendelijke jonge monnik. Hij vertelde erg veel over het boedhisme, heel interessant. Na de monk chat was het tijd voor een thaise massage. Na al die harde bedden hier in Azië konden we dat wel gebruiken.
De volgende dag vertrokken we naar Pai. De rit erna toe is berucht vanwege de 250 haarspeldbochten, maar gelukkig viel de rit reuze mee. Zodra we Pai binnen reden snapte ik meteen waarom zoveel backpackers hier blijven hangen, de sfeer is hier echt ontspannen. In ons guesthouse ontmoetten we meteen de spaanstalige Irene. Met haar zijn we gaan lunchen en ze nodigde ons uit om 's avonds om wat te eten met haar vrienden. Die avond heb ik zoveel packpackers ontmoet, bijna meer dan tijdens de hele reis in Vietnam. Na het diner zijn we met z'n alle naar wat barretjes geweest, kortom was een gezelige avond.
De dag erna hadden we afgesproken om samen met George, Danny en Irene Pai te gaan verkennen per scooter. Er was een probleempje, Laura en ik hadden beide nog nooit een scooter bestuurd. Na een spoedcursus van het scooterverhuurbedrijf konden we de weg op. Het eerste deel naar de waterval zat ik achterop bij Irene en reed Laura scooter. Maar al snel werden we aangehouden door de politie, rijbewijs controle. Ik had mijn rijbewijs wel bij en ben snel van positie met laura gewisseld, zodat het net leek of ik reed. En deze truc werkte, ze trapten er in en dit heeft ons een boete van 400 bath bespaard. Danny en Irene hadden helaas wel een boete te pakken, maar ze konden nu wel 7 dagen zonder rijbewijs in Pai rondrijden. Niet lang na onze aanhouding maakte George een val met z'n scooter. Hij liep hiermee veel schaaf en snijwonden op, voornamelijk op zijn armen en benen. Een snee op de elleboog zag er diep uit en besloten om toch even langs het ziekenhuis te gaan. Hier kreeg hij wat hechtingen, en zat zijn scooter avontuur erop. Wat een grappig detail van het ziekenhuis hier is dat ze speciale wachtruimten hebben voor monniken, ook in het ziekenhuis krijgen ze een speciale behandeling.
Irene bleef die middag bij George en Danny ging met ons mee naar de Pai canyon. Hier hebben we de zonsondergang bekeken. De terugweg was ik na 1 min Danny al kwijt, hij reed zo hard, gelukkig was de weg naar huis bijna alleen maar rechtdoor.
De laatste dag in Pai heb ik besteed in Thom's elephant camp. Hier heb ik de hele dag door gebracht tussen de olifanten. Als eerste kreeg ik een heel charmant blauw mahout pak aan. Vervolgens vertelden ze welke commando's de olifanten kenden. Het blijkt dat ze in heel Azië dezelfde commando's gebruiken. Zo betekende bijvoorbeeld 'pai' (sneller)lopen/gaan en 'ja' niet doen. Ik mocht op de grootste olifant zitten, in het begin vond ik het toch wel een beetje eng. De huid van de olifant voelde ook veel ruwer dan ik had verwacht, tevens bevatten de kop veel haren maar deze waren ook heel ruw. Die dag heb ik twee keer een ritje op de olifant gemaakt, beide keren zijn we ook in de rivier geweest. Verder heb ik die dag ook nog wat bamboe gekapt voor de olifanten waarbij ik op de terugweg boven op al het bamboe moest zitten, wat we verzameld hadden in de pickup. Denk dat de politie in Nederland ons per direct aangehouden had, maar het was een leuke ervaring.
Helaas werd ik die dag ziek en kon ik van het laatste ritje wat minder genieten. Na aankomst in het guesthouse ben ik ook direct op bed gaan liggen. De volgende dag ging het al wel wat beter maar voelde ik mij nog niet 100% fit. Echter stond die dag wel de terugreis naar Chiang Mai op het programma. Deze rit viel niet onder de categorie een van mijn fijnste ritten, maar ik heb het overleefd. De volgende dag in Chiang Mai ging Laura naar het elephant nature park en heb ik een dagje rustig aan gedaan. Heb die dag mijn tas een keer opnieuw ingepakt, foto's bijgewerkt, reis log bijgewerkt etc. De volgende ochtend gingen we per minivan naar Chang khong, met een tussenstop bij de witte tempel. Deze tempel is anders dan de rest van de tempels in Azië. Deze witte tempel is pas in de jaren negentig gebouwd en heeft veel vreemde details. Zo kun je binnen schilderingen zien van de twintowers, Batman, vreselijke ikke, Jack Sparrow en nog veel meer. En onder de brug van de tempel kun je allemaal handjes zien, sommige daarvan dragen een schedel.
In Chang Khong viel echt niks te beleven, maar deze plaat bezochten we ook alleen om vanuit hier de grens over te steken naar Laos. Vanaf de grens in Laos zijn we per slowboat naar Luang Prabang gegaan, met een overnachting in Pakbeng. Maar hier vertel ik de volgende keer meer over.