laatste week, Filipijnen

De laatste week in de Filipijnen is alweer voorbij, de tijd is echt gevlogen. In de tijd dat ik moet wachten voor mij vlucht, kan ik mooi nog een stukje typen over de laatste week.

Maandag heb ik wat administratief werk gedaan op kantoor en zijn we vervolgens met z'n alle slippers gaan kopen. Na de grote inkoop, van 150 paar slippers, kregen we van Jason wat specialiteiten te proeven; bananenhart en soup number 5. Soup number 5 wordt gemaakt van stierenballen en penis, maar gelukkig zat in onze variant normaal vlees. De soup zelf vond ik erg op goulash lijken, maar echt lekker was het niet.
Dinsdag konden we eindelijk ons zelf gemaakte sprookje vertellen. Het was echt heel leuk, de kinderen waren super enthousiast. De kinderen van de ochtendklas waren rond de 5 en 6 jaar en deden heel actief mee. De middagklas, met 3 en 4-jarige, waren heel verlegen. Hierbij was het was lastiger om contact met ze te maken, 1 kind moest zelfs al huilen toen ze ons zag.
s' avonds waren we door de hoteleigenaar uitgenodigd om in zijn ijsfabriekje ijs te komen testen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. We kregen 10 smaken die we moesten beoordelen op uiterlijk, smaak, structuur en zoetheid. Het ijs was echt heel lekker, met veel apparte combinaties. Hopelijk komt het ube ijs ook naar Nederland!
Woensdag ben ik een dagje bij het project waar Lauren en Esther wezen kijken, Adam jannie's. Dit is een school/dagopvang voor 'special' children. Er zitten hier kinderen met ADHD, concentratieproblemen, autisme, verstandelijke beperking etc. Was erg interessant om ook dit project te zien.
s'avonds hadden we een afspraak met twee studenten die een schoolbeurs krijgen via sacm. Kinderen waarvan de ouders te weinig geld hebben om hun kind naar school te kunnen sturen kunnen in aanmerking komen voor een sponsering. De voorwaarde voor de sponsering zijn redelijk streng. De student moet elke maand een brief naar de sponser schrijven, zijn cijfers moeten hoger zijn dan 85% en de ouders moeten regelmatig een meeting bijwonen. Tevens mag een student geen vriend(in) hebben, alle tijd moet in de studie worden gestoken. In het verleden kwam het nog wel eens voor dat een student moest stoppen vanwege een zwangerschap, dit willlen ze nu voorkomen.
Als ik de verhalen van de twee studenten moet geloven, kun je beter een student zijn in Nederland. Ze zitten elke dag van 9 tot 5/6 op school en in de avond moeten ze studeren, veel vrije tijd blijft er niet over. Ondanks dat ze hun familie bijna nooit meer zagen, en hele drukke dagen hebben, zijn ze erg blij dat ze de kans krijgen om te studeren.
Donderdag was een hele leuke dag we zijn in de ochtend bij de preschool in alaska geweest. Hier hebben we de kinderen slippers, tandenpasta en een tandenborstel gegeven. Vervolgens mochten we de kinderen tandenpoetsles geven. De kinderen waren echt heel schattig en erg blij met de cadeaus! Veel kinderen kwamen ook naar mij toe om mijn hand op hun voorhoofd te leggen, hier is dat een teken van respect. Vervolgens zijn we naar kinasang-an geweest om slippers uit te delen, vooral de kinderen waren erg blij. Na onze laatste dag nodigde James ons uit om naar zijn puppy, Nova, te komen kijken. Nova verbleef tijdelijk bij vrienden thuis, in zijn eigen wijk heerst nu namelijk rabiës. De vrouw van het huis was echt heel gastvrij. Ze nodigde ons zelfs uit voor kerst om bij hun te komen eten. Kerst in de Filipijnen wordt groots gevierd, nu staan er op sommige plekken zelfs al kerstbomen. Kerst in de Filipijnen viert men geen 3 avonden, maar een hele maand. Tevens is kerstmuziek hier ook erg populair, dit luisteren ze het hele jaar door. Wat ze ook graag luisteren is covermuziek, overal waar je komt hoor je van die slechte covers. We hebben aan meerdere filipinos gevraagd waarom ze hier zoveel covers draaien, helaas wist niemand hierop het antwoord.

Na het puppybezoek, zijn we met z'n alle naar de karaoke bar gegaan. Van james mochten we het land niet uit voordat we een nummer gezongen hadden. Eerst had niemand van ons er echt zin in, maar het bleek een stuk leuker te zijn dan verwacht. Filipino's kunnen echt allemaal mooi zingen, ik heb in al die tijd maar 1 mislukte karaoke versie gehoord, op die van de buitenlanders na. Misschien dat karaoke daarom hier zo populair is.

Donderdagavond was onze laatste avond met z'n alle. Vrijdag vlogen fabiola, danny, esther, simon en lauren naar boracay. We hebben deze avond het spel weervolven gespeeld, beneden in de lobby. De bewaker zat ons de heel raar aan te kijken, hij snapte er echt niks van. Wat ik heel goed begrijp voor een buitenstaander ziet het spel er ook erg raar uit.

Vrijdag zijn jaina en ik nog op het kantoor geweest van sacm. Hier moesten we nog de laatste papieren invullen en kregen een certificaat voor deelname. Een medewerkster van sacm is arts en nodigde me uit voor een rondleiding in het ziekenhuis, helaas kwam er een spoedpatient tussen en ging de rondleiding dus niet door.
Die avond zijn we als afsluiting nog met de overige mensen wat wezen eten en zo eindigt hier mijn reis door de filipijnen. Ik vind het jammer dat ik alweer verder ga, de tijd ging echt te snel, de groep hier was ook heel gezellig. Maart volgend jaar staat er al een reünie gepland voor alle vrijwilligers van deze maand, heb er nu al zin in.


Tot mijn volgende verslag uit Kuala lumpur of Vietnam!