Een wereld van verschil
10 September 2014 | Filipijnen, Cebu City
Paar dagen geleden ben ik met een paar andere vrijwiligers naar een zwembad geweest wat zich bevindt boven op het dak van een luxe hotel.
Het zwembad had iets weg van het zwembad wat je ook kan vinden in Singapore. Hier in de Filipijnen mag je niks zelf doen, alles wordt voor je gedaan. Bij het zwembad kun je nog niet eens zelf een ligbed verschuiven of ze staan al bij je om het voor jou te doen. Je krijgt een beetje het gevoel of je een koningin bent, ik vind het wel erg wennen en voel me er soms toch wel ongemakkelijk bij.
Aan personeel hebben ze in de Filipijnen geen te kort, in elke winkel is een personeelsoverschot. Het record wat ik tot nu toe gezien heb is en winkel van 40m2 met 15 man personeel. Elk personeelslid zegt je gedag en ze kien je allemaal aan. Af en toe hoor je ze ook wat giechelen, ze zijn hier gewoon geen toeristen gewend.
Maandagmiddag zou ik gaan beginnen bij share a child maar vanwege de hoeveelheid regen (zie foto's) zijn we pas 2 uur later vertrokken. Wanneer het hier regent ligt alles plat, de straten lopen onder en al het verkeer staat vast. Eenmaal aangekomen bij share a child tegen we een korte introductie over wat ze alle al daar doen. Onze begeleider James vertelde ook dat ik waarschijnlijk mee mag lopen in het ziekrnhuis met een arts. Ik hoop dat het door gaat., dat lijkt me erg leuk.
Dinsdag waren we alweer vrij vanwege een feestdag. Die dag zijn we naar het oude deel van de stad geweest. We begonnnen bij de carbon market, op de markt waren wij meer de atractie dan andersom. Iedereen staarde je aan en riep gedag naar je, deden ze dat niet dan lachten ze je wel uit van wegen je lengte. (Overal waar je hier komt zijn ze gern blanken gewend, elke blanke is volgens hen ook een amerikaan, het woord voor blank is ook americano hier) Ondanks dat zijn de mensen hier echt super vriendelijk.
Vervolgens kwamen we uit in een sloppenwijk, waar alle kinderen achter je aan kwamen rennen. Als je dan een foto van ze maakte en de foto liet zien moesten ze allemaal zo hard lachen. De wijk zelf zag er echt slecht uit, maar later hoorden we dat er nog ergere wijken zijn in cebu. Waarschijnlijk ga ik daar nog heen met share a child.
Vervolgens zijn we nog naar wat highlights van cebu geweest. Op zich niet heel bijzonder. Alleen het yap sandiego ancestral house was wel bijzonder. Dit is het oudste huis van cebu en het oudste Chinese huis buiten China. En volgens de man die daar werkte is het nog steeds bewoont. Het huis zelf op zich was niet super bijzonder maar het personeel was zo vriendelijk. Ze wilde steeds foto's voor ons maken, het leek wel een fotoshoot.
S avonds zijn we wezen eten in en luxe shopping mall, dit was zon contrast vergeleken met de rest van de dag.
PS let niet op de spelfouten, ik heb dit verslag snel op de tablet gemaakt die niet altijd even goed mee werkt ;)
Het zwembad had iets weg van het zwembad wat je ook kan vinden in Singapore. Hier in de Filipijnen mag je niks zelf doen, alles wordt voor je gedaan. Bij het zwembad kun je nog niet eens zelf een ligbed verschuiven of ze staan al bij je om het voor jou te doen. Je krijgt een beetje het gevoel of je een koningin bent, ik vind het wel erg wennen en voel me er soms toch wel ongemakkelijk bij.
Aan personeel hebben ze in de Filipijnen geen te kort, in elke winkel is een personeelsoverschot. Het record wat ik tot nu toe gezien heb is en winkel van 40m2 met 15 man personeel. Elk personeelslid zegt je gedag en ze kien je allemaal aan. Af en toe hoor je ze ook wat giechelen, ze zijn hier gewoon geen toeristen gewend.
Maandagmiddag zou ik gaan beginnen bij share a child maar vanwege de hoeveelheid regen (zie foto's) zijn we pas 2 uur later vertrokken. Wanneer het hier regent ligt alles plat, de straten lopen onder en al het verkeer staat vast. Eenmaal aangekomen bij share a child tegen we een korte introductie over wat ze alle al daar doen. Onze begeleider James vertelde ook dat ik waarschijnlijk mee mag lopen in het ziekrnhuis met een arts. Ik hoop dat het door gaat., dat lijkt me erg leuk.
Dinsdag waren we alweer vrij vanwege een feestdag. Die dag zijn we naar het oude deel van de stad geweest. We begonnnen bij de carbon market, op de markt waren wij meer de atractie dan andersom. Iedereen staarde je aan en riep gedag naar je, deden ze dat niet dan lachten ze je wel uit van wegen je lengte. (Overal waar je hier komt zijn ze gern blanken gewend, elke blanke is volgens hen ook een amerikaan, het woord voor blank is ook americano hier) Ondanks dat zijn de mensen hier echt super vriendelijk.
Vervolgens kwamen we uit in een sloppenwijk, waar alle kinderen achter je aan kwamen rennen. Als je dan een foto van ze maakte en de foto liet zien moesten ze allemaal zo hard lachen. De wijk zelf zag er echt slecht uit, maar later hoorden we dat er nog ergere wijken zijn in cebu. Waarschijnlijk ga ik daar nog heen met share a child.
Vervolgens zijn we nog naar wat highlights van cebu geweest. Op zich niet heel bijzonder. Alleen het yap sandiego ancestral house was wel bijzonder. Dit is het oudste huis van cebu en het oudste Chinese huis buiten China. En volgens de man die daar werkte is het nog steeds bewoont. Het huis zelf op zich was niet super bijzonder maar het personeel was zo vriendelijk. Ze wilde steeds foto's voor ons maken, het leek wel een fotoshoot.
S avonds zijn we wezen eten in en luxe shopping mall, dit was zon contrast vergeleken met de rest van de dag.
PS let niet op de spelfouten, ik heb dit verslag snel op de tablet gemaakt die niet altijd even goed mee werkt ;)
-
10 September 2014 - 15:52
Paula En Hans:
Leuk verhaaltje Marthe, erg interessant allemaal. Het gaat je goed!!! Groetjes uit Langenboom -
11 September 2014 - 00:26
Joyce:
Leuk Marthe je verhaal :) Ook de foto's erbij geven er een mooi beeld van. Veel plezier nog verder :) -
11 September 2014 - 20:18
Marga:
Hallo Marthe mooi verslag en foto's veel plezier groetjes ons -
15 September 2014 - 21:03
Mieke:
Hoi Marthe, goed te lezen dat de reis prima is verlopen.
Haha herkenbaar dat je in Azië alles voor je wordt gedaan.
Weet je nu ook gelijk waarom ik zo dol ben op dat continent -
15 September 2014 - 21:27
Robin:
leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt daar! ben benieuwd naar de rest van je verhalen, ik blijf je site in de gaten houden ^^ liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
