Duurde even

Sorry, dat ik zolang niks meer van me heb laten horen. Dit kun je zien als een goed teken. Ik heb het namelijk zo naar mijn zin, dat ik gewoon vergeet een verhaal te typen. Tevens had ik wat technische problemen met mijn tablet en wifi-connectie.

Mijn vorige reisverslag heeft blijkbaar wat mensen op het verkeerde been gezet. Nee ik ben niet beroofd, geen bagage verloren, lag niet in het ziekenhuis, etc etc. Tweede kerstdag was wat minder aangenaam omdat ik de hele dag in de bus heb door gebracht en fried rice voor dinner kreeg voorgeschoteld. Maar toch bedankt voor de (bezorgde) berichtjes ;)
De reden voor de lange busrit was de Khong Lor cave. Door deze 7,5 kilometer lange cave loopt een rivier, hier zijn we met een bootje overheen gevaren. Onderweg stopten we een paar keer om de stalagtieten en stalagmieten te bekijken. Aan het eind van de grot ligt een geïsoleerd dorpje, dit dorpje is alleen bereikbaar via deze rivier. Hier hielden we een korte pauze om vervolgens dezelfde weg weer terug af te leggen. Wij waren erg vroeg in de grot, waardoor we geen andere toeristen en bootjes tegen kwamen. Dit zorgde voor een extra dimensie, als je zo'n 7 km door een pikdonkere, eenzame grot vaart. Het zou echt een perfecte plek zijn voor een spooktocht of voor Halloween.

De rit van Khong Lor naar Pakse was een flinke kluif. Na 4 uur tuctuc, 2 local busritten van 10 uur kwamen we midden in de nacht in Pakse aan. Alle guesthouses waren vol of gesloten op dat moment. We hebben daarom met nog 2 Duitse meisjes de nacht doorgebracht op een terras van een luxe hotel. Gelukkig hadden we rond 7 uur een kamer geregeld en konden we gaan bijslapen. Pakse is een doorsnee stad met geen bezienswaardigheden. De volgende bestemming en tevens de laatste van Laos was Don Det, ook wel bekend als de 4000 eilanden. Op de boot erna toe kwamen we Marion (Frans) tegen, die we kennen van kerstavond. Samen met haar vonden we een basic bungalow met uitzicht op het water voor een spotprijsje. Tijdens een wandeling over het eiland kwamen we Matt. D en Matt.R (Efngels) tegen, en bij het eten nog een ander Frans stel (met hele moeilijke namen), zo was iedereen van kerstavond ook weer met oud en nieuw in Don Det. Oud en nieuw in Laos was totaal anders dan in Nederland. Geen oliebollen, geen vuurwerk, wel een strand dit keer, betere temperaturen en een kampvuur.
Verder zijn we een dag wezen fietsen op Don Kong, hier bezochte we een hele grote waterval, Somphamit, en bekeken we wat dorpjes. Het leuke aan de 4000 eilanden is dat het toch nog steeds authentiek is ondanks dat er in sommige plaatsen toch aardig wat toeristen komen.
Een paar dagen na oud en nieuw was het tijd om afscheid te van nemen iedereen, behalve van Matt.D die reisde met ons mee naar Cambodja. Gelukkig bleek er niks waar te zijn over alle spookverhalen die rond gaan over de grensovergang. De grensovergang verliep soepel, liepen alleen wat vertaging op, maar dat ben ik ondertussen wel gewend van Azië. Wanneer men in Azië beweert dat een busrit 5 uur duurt tel er dan minimaal 1-2 uur bij op. Echter niemand had ons gewaarschuwd voor de stofwegen van Cambodja. Als snel lag er een paar milimeter dikke stofljhgaag in de bus, al het stof kwam via de aiorco naar binnen. Door al het stof werd de ademhaling ook beperkt tot ademhalen door een vest voor je mond.
De eerste stop voor Cambodja was Kratie, deze stop sloeg Matt over, maar 2 dagen erna ontmoeten wij hem weer in Phnom Phen. In Kratie kan men de Irrawaddy dolfijnen spotten. Je gaat dan met een bootje het water op, het liefst rond zonsondergang dan maak je de meeste kans. Wij hadden geluk die dag we hebben wel meer dan 40 dolfijnen gezien, ook van behoorlijk dichtbij. Ik had verwacht dat het heel toeristisch zou zijn, echter waren er maar 3 andere bootjes op het water.
Tijdens de rit met de tuctuc naar de dolfijnenspotplaats, merkte ik meteen dat Cambodja erg verschilt van Laos of bijv. Thailand. Ten eerste dragen hier vrouwen de hele dag pyjamas. Tevens zien de huizen er compleet anders uit, heel net afgewerkt, houten huizen die heel hoog op palen staan. Ook vind je in Cambodja gezinnen die een eigen auto voor de deur hebben staan, iets wat je in Laos niet zult tegen komen.
Na kratie was Phnom Phen aan de beurt, hier kwamen we Matt.D weer tegen, en ontmoeten we Tim (Nl). We zijn samen naar de killingfields geweest, zeer indrukwekkend. Onvoorstelbaar dat zulke rare en extreme ideeën zo kort geleden nog konden worden uitgevoerd. Tijdens het bezoek krijg een audiotour, die je langs alle plekken leidt en tevens fragmenten laat horen van overlevenden. In het monument liggen alle schedels die ze gevonden hebben, bij veel kun je gaten en beschadigen zien die ontstaan zijn door de martelingen. Ondanks dat men nauwkeurig het gebied heeft onderzocht vindt men nog regelmatig stukken bot hier, vooral tijdens het regenseizoen.
De volgende dag bezochten Laura en ik het Tuol Sleng museum en Royal palace, Tim en Matt.D vertrokken die dag naar Siem Reap. Het Tuol Sleng museum vond ik wat minder indrukwekkend, vanwege het feit dat ik vaak niet verhaal achter dingen wist omdat we geen gids hadden. Het Royal Palace had iets weg van het Grand Palace in Bangkok. Het was een mooi complex maar niet echt verbazendwekkend meer na al die tempels die ik ondertussen heb gezien, ik word een beetje 'tempelmoe'.
De dag erna vertrokken Laura en ik ook naar Siem Reap, hier ontmoeten we Tim en Matt.D weer. We zijn die avond meteen uit geweest in pubstreet, echt een goede plek om uit te gaan. Tim en Matt.D zouden die ochtend erna opstaan voor de zonsopgang van Angkor Wat, is ze niet gelukt. De dag erna zijn we met z'n vijfen (vriendin van Tim ging ook mee) naar Angkor gegaan. Zoals echte Nederlanders bezochten we Angkor per fiets. Voor de zonsopgang hadden we een beetje pech met de kleuren in de lucht, was erg eentonig, maar ondanks toch nog steeds nog bijzonder. Vervolgens hebben we die hele dag doorgebracht in Angkor en crosten we van de ene tempel naar de ander. Mijn favoriet was er een die niet onder de highlights valt, de tempel had wat weg van de beroemde Ta Prohm (Tomb Raider tempel). Op het eerst zicht leek de tempel niet veel voor te stellen maar achter het eerste gebouw lag nog een heel groot ander gebouw. Dit gebouw was gedeeltelijk ingestort en overwoekerd door bomen en struiken.

We besloten om verder te gaan naar kampot, we zouden met een nachtbus dan de 12de in de ochtend aankomen. Helaas liepen we natuurlijk vertraging op, we moesten 4,5 uur wachten in Phnom Phen, en kwamen we pas om 6 uur aan in Kampot. Ik heb mijn verjaardag dus bijna alleen maar doorgebracht in de bus. Om twaalf uur kreeg ik van Matt en Laura een stuk taart en een hele mooie feesthoed. Met deze hoed moest ik verplicht door Phnom Phen lopen, wat me wel een gratis cocktail heeft opgeleverd. Verder heb ik mijn verjaardag niet echt gevierd, aangezien Kampot bepaald geen nachtleven kent.
Kampot was een tegenvaller, viel weinig te beleven. We zijn vanuit daar 1 dag naar Kep beach geweest, hier kwamen we Matt.R weer tegen. De volgende dag zouden we met z'n alle naar het national park gaan. Het plan was om per scooter te gaan, echter waren we het niet eens met de voorwaarde dus viel deze optie af. Volgende poging was een taxi maar die vroegen echt veel te veel. De laatste poging was een tuctuc naar flink onderhandelen waren we tevreden met de prijs en stapten in. Echter naar 5 min bleek dat onze tuctuc driver totaal de verkeerde kant op reed, door zijn gebrek aan Engels lukte het ons niet om hem helder te krijgen waar we heen wilden en eindigden ons ritje weer snel. Resultaat: nog steeds geen National Park gezien. We besloten om het op te geven en de volgende dag te vertekken naar Sihanoukville. Voor de verandering was deze rit maar een paar uur en verliep die vlekkenloos. Vantevoren waarschuwde veel mensen voor sihanoukville, zou de lloret de Mar in Cambodja zijn overspoeld met Russen. Mij viel het 100% mee, de Russen zaten gelukkig in een ander gebied dus daar hadden we geen last van. De stad was inderdaad gericht op partys maar was niet storend. Je kunt er bier kopen voor 25 dollarcent en krijgt bij veel barren een gratis drankje op een bepaald tijdstip. Uitgaan was nog nooit zo goedkoop geweest.
Vervolgens zijn we met z'n vieren naar Koh Rong eiland gegaan. Dit eiland heeft meerdere prachtige stranden. Long beach vond ik persoonlijk de beste, 7 km spier wit strand, helder water en geen bar, restaurant, bungalow of hotel te bekennen. Dit strand kan zo in een van de commercials van bounty. Een dag namen we deel aan de bootrip excursie. Hierbij gingen we snorkelen en vissen. Het vissen was echt een komisch gezicht, iedereen ving minstens 1 vis behalve Matt en Matt. Ze keken echt elke minuut zuur der, uiteindelijk lukte het Matt. R om toch een vis te vangen. Na het vissen konden we de zonsondergang bekijken op long beach en hebben we gebbqd. Op de terugweg stopten we even midden op zee, hier kon men, wanneer je je hand snel in het water beweegt, fluorescerende plankton zien.
Na paar dagen op het eiland te zijn geweest keerden we terug naar Sihanoukville. Hier zijn we nog twee nachten verbleven, daarna was het tijd om afscheid te nemen van Matt.R hij ging verder reizen door Cambodja. Matt.D, Laura en ik vertrokken richting Bangkok. Na een reis van meer dan 15 uur kwamen we s' avonds laat aan in Bangkok. Wij leuk met onze backpacks over Khao San Road gelopen, wat was het daar druk, echt een verschil met de vorige twee keer. Na lang zoeken uiteindelijk een guesthouse gevonden. De twee dagen erna bestonden vooral uit shoppen en Khao San Road. Vervolgens zijn we per nachtbus naar Chumpong gegaan om vanaf daar de Ferry te nemen naar Kon Tao. Het plan was om daar een duikcursus te gaan volgen, maar na lang twijfelen toch besloten om dit niet te doen. Vervolgens hebben we twee dagen gesnorkeld, waarbij we veel kleurrijke vissen gezien hebben en zelfs een minihaai. Elke avond vond er op het strand een fireshow plaats, op het einde kon je mee doen aan firelimbo of fireskipping. Dit was elke keer weer vermakelijk om te zien, hoe sommige dronken mensen finaal de plank missloegen, keer op keer. Het klinkt misschien gevaarlijk maar ze gebruiken speciale vloeistoffen, je verbrandt niet als je het vuur aanraakt. Nu ik dit aan het typen ben zit ik op de Ferry richting Koh Phagnan. Dit eiland staat bekend om de full moon party, en laat deze nu net over 3 dagen zijn.