bergen, groupies en dansende gevangenen

Woensdag zijn we met z'n alle (behalve Margreet en Anneke die konden geen vrij nemen) naar de bergen gegaan. We hebben ongeveer 2 uur gezeten in de bak van een pick-up. De omgeving is hier zo mooi, zodra je de stad uit bent. Echt overal waar je kijkt zie je groen, dat is nog iets anders dan de stinkstad cebu.
Eenmaal op plaats van bestemming kregen we rijst met groenten aangeboden en als toetje kokosnootsap en het vruchtvlees. Onze begeleider Lesie moest erg hard lachen wanneer we uit onze kokosnoot dronken. Ze maken namelijk in het midden een gat waar je uit kunt drinken maar bij ons zitten onze lange neuzen in de weg. Vervolgens mochten we wat kokosnootwijn proeven. Het heeft echt een hele vreemd smaak, het lijkt net goedkope wijn die niet meer goed is, erg zuur.
Na het eten begon de meeting over biologische landbouw. Het onderwerp van de meeting veranderde alleen erg snel naar 'hoe ziet Nederland er uit'. De mensen hier hebben totaal geen beeld hoe Nederland er uit ziet. Laatst vroeg een begeleider of we in Nederland ook fietsen kennen. 'En komen jullie uit Holland of uit the Netherlands?'
s' avonds hebben we de verjaardag van Renske gevierd in een slechte travestieten/karaoke bar. Filipinos vinden karaoke echt fantastisch, het schijnt dat ze één (of twee) favoriet nummer hebben en deze altijd zingen.
Omdat het het erg laat geworden was en sommige misschien een tikkeltje te veel hadden gedronken, waren Jaina en ik vandaag maar met z'n tweeën op het project.
Deze dag was niet echt bijzonder, we zijn naar 2 meetings geweest. Ik blijf het raar vinden dat de mensen op het eind allemaal naar je toe komen om te bedanken dat je hun barangay (wijk) hebt bezocht. Voor mijn gevoel heb ik die dag niks gedaan om de mensen te helpen, maar hier zeggen ze dat de aanwezigheid van een blank persoon al zoveel inspiratie geeft. Ik vind het zelf heel raar om dit te geloven.
Vrijdag zijn we met Milagros naar de barangay Tangke geweest in Talisay city. Deze dag werden alle kleine kinderen hier ingeënt tegen poli. Elk kind kreeg om de plek van de vaccinatie een cirkel. Zo kon men zien wel kind geweest was en de plek onthouden als er eventueel een allergische reactie ontstaat. Echter waren we hier niet voor het vaccinatieprogramma dus liepen snel weer verder. Nadat we door vele smalle paadjes en steegjes waren gelopen kwamen we op een soort binnenplaatsje. Hier werd de meeting van vandaag gehouden. Danny, Jaina en ik werden op een bankje gezet en al snel stond er een hele groep mensen om ons heen. Het leek wel of de hele buurt was gekomen om naar ons te kijken, we voelden ons net van die aapjes. Gelukkig nam de belangstelling later wat af en kon de meeting beginnen. Bij deze meeting werden er 3 groepen gemaakt en elke groep koos zijn eigen hoofd. Deze persoon wordt het aanspreekpunt voor als er problemen zijn in de barangay, en overlegd met share a child movement. Na de meeting kregen we een rondleiding door de barangay. De rondleiding was erg leuk, we liepen door smalle paadjes, langs huisjes en zagen dingen die je als toerist niet zo snel kunt zien. Ook tijdens de rondleiding bleven wij niet onopgemerkt, al snel hadden we een groep kinderen achter ons aan. Tijdens de rondleiding lieten ze o.a. zien hoe men hier vis droogt. De inkomsten voor dit dorp bestaan uit 80% afkomstig van de visserij. Wanneer het storm heeft dit een effect op het hele dorp, er kan die dag geen vis gevangen worden, dus geen inkomsten.
Helaas begon het al snel heel hard te regenen, hier kunnen de Filipijnse wegen erg slecht tegen, alles staat snel blank en het verkeer staat vast. Daarom besloten we om terug te gaan naar ons hotel, nu het nog kon.
Zaterdag waren we vroeg opgestaan om op tijd te zijn voor de dancing inmates. Na een rit achter op de scooter kwamen we aan bij de gevangenis, keurig op tijd om half 8. Wat bleek is het optreden voortaan in de middag, hebben wij weer.
Volgens internet was het een high security gevangenis. Hier hebben we weinig van gemerkt. Bij binnenkomst werd je tas gecontroleerd op wapens (we werden niet gefouilleerd) vervolgens kreeg je twee stempels en een pasje, waar op stond dat je een bezoeker was. Een van onze groep heeft zelfs gezien dat een blanke man na het optreden drugs uitdeelde aan de gevangenen.
We waren echt net op tijd binnen, het optreden begon meteen. Het was echt heel apart, het werd gehouden op een binnenplaats en er zat geen hek of iets dergelelijks tussen de bezoekers en de gevangenen. Het optreden was echt super leuk, je zag dat ze er echt plezier in hadden. De gevangenen krijgen elke dag dansles voor de dagelijkse hoeveelheid beweging maar ook als onderdeel voor het herintegratieprogramma. En 1 keer in de maand treden ze, ze dansen oa op thriller, happy en gentlemen. Na de laatste dans mochten alle bezoekers tussen de gevangenen dansen en gingen mensen met ze op de foto, eigenlijk een heel raar idee, je weet niet eens waarvoor ze vastzitten.
Na het optreden kon men geld doneren aan een van de gevangene of aan de gevangenis, voor nieuwe danskleding. Fabiola en Jaina hadden voor 1 gevangene, die het beste danste, zeep gekocht. Bij de uitgang gaf Esther heel nochalant een briefje van 1000 peso, die mensen daar super blij, Esther begreep al niet waarom ze zo enthousiast reageerde, tot dat ze er achter kwam dat ze 1000 had gegeven ipv 100 peso. De terug weg zijn we gaan lopen, het was een erg mooie omgeving. Allemaal kleine bergjes, veel groen, weinig verkeer en erg vriendelijke mensen, ook hier sprak iedereen ons weer aan.
Zondag was onze rustdag, bijna iedereen van de groep heeft de hele dag bij het zwembad gelegen. Ik ben zelfs een tikkeltje verbrand, de zon schijnt hier echt fel.