De laatste maand
02 Maart 2015 | Singapore, Singapore
Koh Phagnan kwamen we Pauline weer tegen. Zij zat in Nomad house hostel, hier hadden we 's avonds met haar afgesproken. Haar hostel bleek al snel veel gezelliger te zijn. Iedereen zat buiten op het terras en er werden meerdere drankspellen gedaan zoals flipcup en bierpong. De tweede dag zijn we met z'n alle de stranden aan de westkust wezen verkennen per mountainbike. Dit was achteraf gezien niet het meest geschikte vervoersmiddel. De eerste kilometers gingen nog maar snel daarna werd het landschap erg bergachtig. Op de terugweg ging er ook nog een mountainbike kapot, maar we hebben het overleefd. Deze avond bevonden wij ons ook weer in Nomad house. Pauline en ik werden door twee Canadeze jongens uitgedaagd voor bierpong. Deze challenge namen we aan en dat leiden tot een grote nederlaag voor de jongens, we wonnen met 3-0. De dag erna zijn Laura, Matt en ik per taxi naar het noorden van eiland gegaan, ons idee was om bottle beach te bezoeken. Dit strand zou het mooiste strand moeten zijn van Koh Phagnan. Echter moet het laatste stuk afgelegd worden d.m.v. een hike (jungle trekking). Deze viel helaas niet mee, het duurde een flink uur en op het eind ging het ook nog regenen. Ik kan me niet meer herinneren hoelang ik al geen regen meer had gezien. Door de regen zag bottle beach er helaas wat minder mooi uit, ook al scheen de zon snel erna weer. We besloten om een taxiboot terug te nemen ipv nog een keer de hike af te leggen. Zoals alle avonden ervoor waren we ook deze avond weer bij Nomad House, hier ontmoeten we een paar jongens uit Duitsland en Californië, die ons uitnodigde om morgen voor de full moon party flunky ball te gaan spelen. Op de dag van de full moon party hebben we niet veel uitgevoerd. Onze grootste missie van de dag was een full moon shirt scoren. Voor de rest hebben we onze tijd vooral in de hangmat doorgebracht. s 'avonds zijn we eerst naar Nomad house gegaan. Hier waren ze flunky ball aan het spelen, dat spel ziet er hilarisch uit. Vervolgens was het tijd om te gaan bodypainten. Sommigen maakten er hele kunstwerken van, inclusief de grond, hostel eigenaar was hier iets minder blij mee. Rond half 1 vertrokken we per taxi naar de full moon party. Ik had veel negatieve verhalen gehoord, maar het viel me heel er mee, ik heb het daar goed naar mijn zin gehad. We waren pas weer in de ochtend thuis en om 11 uur was het alweer tijd om uit te checken. Gelukkig konden we die dag nog gebruik maken van het bed.
Die avond zouden we per nachtboot naar Koh Phi Phi vetrekken, het plan werd echter gewijzigd. Toen we aankwamen bij de boot zagen we dat de boot heel onveilig was. Veel te veel mensen op de boot, nauwelijks ruimte om te zitten, geen reddingsvesten, kapotte ramen. Zelfs het vee in Nederland wordt beter vervoerd. We besloten om niet te gaan en de ochtenboot te nemen. Helaas verloren we wel het geld hierdoor. De ochtendboot was gelukkig een stuk beter. Koh Phi Phi vond ik wat tegen vallen, met veel moeite een relatief goedkope kamer kunnen vinden. Goedkoop uit eten was hier onmogelijk, kortom een duur eiland. Tevens was er ook niks meer terug te vinden van de Thais cultuur. Koh Phi Phi is met de tsunami zwaar getroffen, en moest volledig opnieuw worden opgebouwd. Echter zijn er bijna alleen maar toeristische voorzieningen gebouwd, zoals resorts en restaurants. Ze hebben hier op Phi Phi een bar waar je kunt vechten (boksen) voor een gratis bucket, er zijn echt mensen zo gek om hieraan deel te nemen. Het viewpoint van Phi Phi is erg mooi, net als Maya bay (bekend van de film 'The Beach'). Maya bay is helaas heel toeristisch, 3000 bezoekers per dag. Pauline wist echter een tourbureau die nachttours verzorgden naar Maya bay. Dit is echt heel bijzonder je gaat rond een uur of 4 per boot naar Maya bay, kunt eerst wat snorkelen en vervolgens ga je naar het strand. En dan is het wachten op dat alle toeristen vertrekken. We bleven met 20 andere mensen over, kregen een bbq, speelden wat spelletjes, zwommen met fluorescerende plankton tot het tijd was om te slapen. We kregen allemaal een matrasje, slaapzak en kussen en daar lag je dan onder de sterrenhemel midden op Maya beach. Echt een hele bijzondere ervaring! De rust was alweer snel voorbij, om 7 uur kwamen de eerste boten alweer met een lading toeristen. Na deze tour zijn we meteen door gegaan naar Koh Lanta. Hier hebben we twee dagen een scooter gehuurd. De eerste scooterdag verliep niet helemaal volgens plan, we misten de afslag waardoor we niet terecht kwamen bij het national park, maar bij old town. Old town zag er opzich leuk uit, maar was niet echt 'old' het leek er meer op dat het speciaal voor toeristen gemaakt was. Ondanks dat was het wel erg relaxt om op een terasje aan de waterkant te zitten. Verder zijn we die dag nog opzoek gegaan naar een mooi strand en hier hebben we de rest van de dag doorgebracht. Scooterdag twee verliep wel volgens plan, we vonden in een keer het national park. Het national park was erg mooi maar wel een beetje klein, dus we waren er zo doorheen. Verder hebben we die dag langs veel verschillende stranden gereden. De rest van de dagen op Koh Lanta hebben we niet zoveel gedaan, we hielden ons vooral bezig met dingen uitzoeken voor Borneo, foto's uploaden en relaxen op Long Beach. Vanaf Koh Lanta namen we de bus richting Kuala Lumper, de grens overgang verliep heel soepel. Helaas konden we dit niet zeggen over onze busrit van KL naar het vliegveld. Na 15 min rijden zag een meisje dat de deur van het bagageruim open stond. De buschauffeur stopte onmiddelijk de bus maar er waren al 2 backpacks en 1 koffer verdwenen. En laat die 2 backpacks nu uitgerekend van Laura en mij zijn. We zijn nog samen met de chauffeur de hele weg terug gelopen, en een man heeft per motor dezelfde weg afgelegd, maar tevergeefs, onze tassen waren weg. Wij kwamen helemaal paniek bij de politie aan, maar die hielpen ons niet echt. Ze schreven een rapport en zeiden vervolgens " nu kun je de reis voortzetten'. We hadden onze vlucht naar Borneo al gemist, dus besloten om een hostel in KL te gaan zoeken. Na wat rond gedwaald te hebben vonden we een hostel, de eigenaresse ontving ons heel vriendelijk. We kregen een handdoek met wat zeep van haar zodat we ons konden opfrissen en vervolgens met frisse moed konden gaan shoppen voor de noodzakelijke spullen. We hadden namelijk alleen nog maar de kleren die we op dat moment aan hadden. Gelukkig had ik mijn camera, geld, pinpas, paspoort en reisdagboek in de handbagage zitten. Onze twee dagen in KL bestonden dus vooral uit het bezoeken van shoppingmalls, wat zijn die gigantisch in KL. Je kunt er echt in verdwalen, de winkelstraten in Nederland zijn een stuk gezelliger. Geluk bij een ongeluk zijn we onze tassen kwijt geraakt in KL, in KL verkopen ze namelijk ook westerse merken zoals Mango, H&M en Esprit. Dit maakt het shoppen toch net iets makkelijker, aangezien de Aziatische merken niet echt geschikt zijn voor lange westerse mensen. Helaas verkochten deze Westerse winkels vaak alleen maar hele kleine maten, maar na goed zoeken hebben we toch wat kledingstukken kunnen vinden en konden we onze reis voortzetten. Twee dagen later dan gepland kwamen we aan in Kota Kinabalu. Deze stad heeft niet echt bezienswaardigheden, vandaar dat we de volgende dag meteen vertrokken zijn naar Kinabalu national park. De meeste toeristen komen hier om de berg te beklimmen, de op een na hoogste van Azië. Wij hadden hier niet echt meer de puf voor en onze uitrusting was hier ook niet echt meer op berekend. Wij hebben het rustig aan gedaan en bezochten de botanische garden, bekeken een film over het park en wandelden wat rond. De nacht daar was echt vreselijk, het was zo koud. We kregen een alleen heel dun dekentje, ik heb daarom met een pyjama, vest, sokken en schoenen aan in bed gelegen. Gelukkig vertrokken we de dag erna naar Sepilok, hier is het wel lekker warm. We moesten echter de hele busreis van 7 uur voor in de bus op de grond zitten, alle locale mensen namen vandaag de bus naar hun familie, omdat de dag erna Chinees nieuwjaar begon. In Sepilok zaten we in een heel leuk resort, die ook dormbedden had, we zaten echt midden in de jungle. De dag erna bezochten we 2 reservaten, Proboscis en Oerang Utang. De Proboscis apen, ook wel gekend als Dutch monkey of neusaap, waren echt heel grappig. De rennen echt heel lomp en die neus daar moet je gewoon om lachen, daarbij maken ze ook nog eens een heel idoot geluid. Het oerang utang reservaat was na de Proboscis monkeys een tegenvaller de apen kwamen lang niet zo dichtbij en het waren er ook niet zo veel. De dag erna begonnen we aan onze 3 daagse jungletocht/trekking/safari met Uncle Tan. Dit was misschien wel de leukste ervaring van Borneo. We sliepen in open hutjes midden in de jungle en gingen meerdere keren per dag, per boot of lopend opzoek naar wilde dieren. Ik heb deze drie dagen veel dieren gezien, zoals makakies, krokodillen, babykrokodil, uilen, verschillende kleurrijke vogels, hornbills, gibbons, een civetkat en nog veel meer. Het personeel was heel aardig en maakte er elke avond een feestje van. Ik vond het erg jammer toen we het kamp weer moesten verlaten, maar gelukkig hadden we nog een andere leuke activiteit op het programma, duiken in Semporna. Semporna zelf is een vreselijke stad, overal ligt afval en het stinkt overal, de mensen zijn heel arm en je ziet overal kinderen op straat afval verzammelen om wat geld te verdienen. Echter zijn de eilanden bij Semporna waanzinig. De eilanden staan bekend als een van de beste duikspots ter wereld, bijvoorbeeld Sepidan. Laura en ik besloten in Semporna om onze Padi Open water te gaan halen. Onze duikklas bestond uit 3 mensen en de lessen vonden plaats in Sibuan eiland. Echt een prachtig eiland, voor de foto's zie mijn facebookpagina. Helaas kreeg ik op de helft van de laatste dag last van mijn oor en kon ik de lessen niet afmaken. Hierdoor is het helaas niet gelukt om mijn Padi open water te behalen, maar wel de Padi scuba diver. Nu heb ik echter wel een goede reden om binnenkort weer op vakantie te gaan, je moet namelijk binnen 12 maanden de laatste duiken afleggen anders vervalt mijn theorie en moet ik weer helemaal opnieuw beginnen voor de padi open water. Na Semporna zijn we per nachtbus terug gegaan naar Kota kinabalu en hier was het tijd om afscheid te nemen van Laura, zij vloog namelijk verder naar Bali en ik vertrok naar Singapore. Singapore is echt een wereld van verschil, alles is zo modern en schoon. De hebben hier ook hele vreemde regels zo mag je niet eten en drinken in de metro of op het station en is de verkoop van kauwgom verboden. De korte tijd die ik had in Singapore heb ik besteed met een bezoek aan little india, chinatown en marina bay. Marina bay staat bekend om de mooie skyline in de avond. Terwijl ik dit reisverslag aan het typen ben, zit ik te wachten op het vliegtuig terug naar Nederland. Hierbij eindigt dan ook mijn reis door ZO-Azie. Een reis waar ik met veel plezier op terug kan kijken. Ik heb heel veel zin om naar huis te gaan, familie, vrienden en iezy weer te zien. Lekker in mijn eigen bed slapen, warme douche, echte schone kleding dmv een wasmachine, op de stoep kunnen lopen zonder te kijken waar je loopt, fietsen naar je bestemming, westers eten en vooral bruinbrood met kaas. Aan de andere kant zou ik hier ook gerust nog langer willen blijven, verder reizen naar bijvoorbeeld Indonesie of terug naar de Filipijnen. Ik zal Azië gaan missen, het (goedkope) eten, de fruitshakes, de vriendelijke mensen, geen dag die hetzelfde is, de drukte op straat. Natuurlijk waren er ook mindere kanten aan Azië, de grote verschillen tussen arm en rijk, de geur van durian (wat haat ik die geur), opdringerige verkopers, tas die kwijt raakte. Maar ondanks dat was het echt fantastisch!
Tot snel iedereen!
Groetjes Marthe
Die avond zouden we per nachtboot naar Koh Phi Phi vetrekken, het plan werd echter gewijzigd. Toen we aankwamen bij de boot zagen we dat de boot heel onveilig was. Veel te veel mensen op de boot, nauwelijks ruimte om te zitten, geen reddingsvesten, kapotte ramen. Zelfs het vee in Nederland wordt beter vervoerd. We besloten om niet te gaan en de ochtenboot te nemen. Helaas verloren we wel het geld hierdoor. De ochtendboot was gelukkig een stuk beter. Koh Phi Phi vond ik wat tegen vallen, met veel moeite een relatief goedkope kamer kunnen vinden. Goedkoop uit eten was hier onmogelijk, kortom een duur eiland. Tevens was er ook niks meer terug te vinden van de Thais cultuur. Koh Phi Phi is met de tsunami zwaar getroffen, en moest volledig opnieuw worden opgebouwd. Echter zijn er bijna alleen maar toeristische voorzieningen gebouwd, zoals resorts en restaurants. Ze hebben hier op Phi Phi een bar waar je kunt vechten (boksen) voor een gratis bucket, er zijn echt mensen zo gek om hieraan deel te nemen. Het viewpoint van Phi Phi is erg mooi, net als Maya bay (bekend van de film 'The Beach'). Maya bay is helaas heel toeristisch, 3000 bezoekers per dag. Pauline wist echter een tourbureau die nachttours verzorgden naar Maya bay. Dit is echt heel bijzonder je gaat rond een uur of 4 per boot naar Maya bay, kunt eerst wat snorkelen en vervolgens ga je naar het strand. En dan is het wachten op dat alle toeristen vertrekken. We bleven met 20 andere mensen over, kregen een bbq, speelden wat spelletjes, zwommen met fluorescerende plankton tot het tijd was om te slapen. We kregen allemaal een matrasje, slaapzak en kussen en daar lag je dan onder de sterrenhemel midden op Maya beach. Echt een hele bijzondere ervaring! De rust was alweer snel voorbij, om 7 uur kwamen de eerste boten alweer met een lading toeristen. Na deze tour zijn we meteen door gegaan naar Koh Lanta. Hier hebben we twee dagen een scooter gehuurd. De eerste scooterdag verliep niet helemaal volgens plan, we misten de afslag waardoor we niet terecht kwamen bij het national park, maar bij old town. Old town zag er opzich leuk uit, maar was niet echt 'old' het leek er meer op dat het speciaal voor toeristen gemaakt was. Ondanks dat was het wel erg relaxt om op een terasje aan de waterkant te zitten. Verder zijn we die dag nog opzoek gegaan naar een mooi strand en hier hebben we de rest van de dag doorgebracht. Scooterdag twee verliep wel volgens plan, we vonden in een keer het national park. Het national park was erg mooi maar wel een beetje klein, dus we waren er zo doorheen. Verder hebben we die dag langs veel verschillende stranden gereden. De rest van de dagen op Koh Lanta hebben we niet zoveel gedaan, we hielden ons vooral bezig met dingen uitzoeken voor Borneo, foto's uploaden en relaxen op Long Beach. Vanaf Koh Lanta namen we de bus richting Kuala Lumper, de grens overgang verliep heel soepel. Helaas konden we dit niet zeggen over onze busrit van KL naar het vliegveld. Na 15 min rijden zag een meisje dat de deur van het bagageruim open stond. De buschauffeur stopte onmiddelijk de bus maar er waren al 2 backpacks en 1 koffer verdwenen. En laat die 2 backpacks nu uitgerekend van Laura en mij zijn. We zijn nog samen met de chauffeur de hele weg terug gelopen, en een man heeft per motor dezelfde weg afgelegd, maar tevergeefs, onze tassen waren weg. Wij kwamen helemaal paniek bij de politie aan, maar die hielpen ons niet echt. Ze schreven een rapport en zeiden vervolgens " nu kun je de reis voortzetten'. We hadden onze vlucht naar Borneo al gemist, dus besloten om een hostel in KL te gaan zoeken. Na wat rond gedwaald te hebben vonden we een hostel, de eigenaresse ontving ons heel vriendelijk. We kregen een handdoek met wat zeep van haar zodat we ons konden opfrissen en vervolgens met frisse moed konden gaan shoppen voor de noodzakelijke spullen. We hadden namelijk alleen nog maar de kleren die we op dat moment aan hadden. Gelukkig had ik mijn camera, geld, pinpas, paspoort en reisdagboek in de handbagage zitten. Onze twee dagen in KL bestonden dus vooral uit het bezoeken van shoppingmalls, wat zijn die gigantisch in KL. Je kunt er echt in verdwalen, de winkelstraten in Nederland zijn een stuk gezelliger. Geluk bij een ongeluk zijn we onze tassen kwijt geraakt in KL, in KL verkopen ze namelijk ook westerse merken zoals Mango, H&M en Esprit. Dit maakt het shoppen toch net iets makkelijker, aangezien de Aziatische merken niet echt geschikt zijn voor lange westerse mensen. Helaas verkochten deze Westerse winkels vaak alleen maar hele kleine maten, maar na goed zoeken hebben we toch wat kledingstukken kunnen vinden en konden we onze reis voortzetten. Twee dagen later dan gepland kwamen we aan in Kota Kinabalu. Deze stad heeft niet echt bezienswaardigheden, vandaar dat we de volgende dag meteen vertrokken zijn naar Kinabalu national park. De meeste toeristen komen hier om de berg te beklimmen, de op een na hoogste van Azië. Wij hadden hier niet echt meer de puf voor en onze uitrusting was hier ook niet echt meer op berekend. Wij hebben het rustig aan gedaan en bezochten de botanische garden, bekeken een film over het park en wandelden wat rond. De nacht daar was echt vreselijk, het was zo koud. We kregen een alleen heel dun dekentje, ik heb daarom met een pyjama, vest, sokken en schoenen aan in bed gelegen. Gelukkig vertrokken we de dag erna naar Sepilok, hier is het wel lekker warm. We moesten echter de hele busreis van 7 uur voor in de bus op de grond zitten, alle locale mensen namen vandaag de bus naar hun familie, omdat de dag erna Chinees nieuwjaar begon. In Sepilok zaten we in een heel leuk resort, die ook dormbedden had, we zaten echt midden in de jungle. De dag erna bezochten we 2 reservaten, Proboscis en Oerang Utang. De Proboscis apen, ook wel gekend als Dutch monkey of neusaap, waren echt heel grappig. De rennen echt heel lomp en die neus daar moet je gewoon om lachen, daarbij maken ze ook nog eens een heel idoot geluid. Het oerang utang reservaat was na de Proboscis monkeys een tegenvaller de apen kwamen lang niet zo dichtbij en het waren er ook niet zo veel. De dag erna begonnen we aan onze 3 daagse jungletocht/trekking/safari met Uncle Tan. Dit was misschien wel de leukste ervaring van Borneo. We sliepen in open hutjes midden in de jungle en gingen meerdere keren per dag, per boot of lopend opzoek naar wilde dieren. Ik heb deze drie dagen veel dieren gezien, zoals makakies, krokodillen, babykrokodil, uilen, verschillende kleurrijke vogels, hornbills, gibbons, een civetkat en nog veel meer. Het personeel was heel aardig en maakte er elke avond een feestje van. Ik vond het erg jammer toen we het kamp weer moesten verlaten, maar gelukkig hadden we nog een andere leuke activiteit op het programma, duiken in Semporna. Semporna zelf is een vreselijke stad, overal ligt afval en het stinkt overal, de mensen zijn heel arm en je ziet overal kinderen op straat afval verzammelen om wat geld te verdienen. Echter zijn de eilanden bij Semporna waanzinig. De eilanden staan bekend als een van de beste duikspots ter wereld, bijvoorbeeld Sepidan. Laura en ik besloten in Semporna om onze Padi Open water te gaan halen. Onze duikklas bestond uit 3 mensen en de lessen vonden plaats in Sibuan eiland. Echt een prachtig eiland, voor de foto's zie mijn facebookpagina. Helaas kreeg ik op de helft van de laatste dag last van mijn oor en kon ik de lessen niet afmaken. Hierdoor is het helaas niet gelukt om mijn Padi open water te behalen, maar wel de Padi scuba diver. Nu heb ik echter wel een goede reden om binnenkort weer op vakantie te gaan, je moet namelijk binnen 12 maanden de laatste duiken afleggen anders vervalt mijn theorie en moet ik weer helemaal opnieuw beginnen voor de padi open water. Na Semporna zijn we per nachtbus terug gegaan naar Kota kinabalu en hier was het tijd om afscheid te nemen van Laura, zij vloog namelijk verder naar Bali en ik vertrok naar Singapore. Singapore is echt een wereld van verschil, alles is zo modern en schoon. De hebben hier ook hele vreemde regels zo mag je niet eten en drinken in de metro of op het station en is de verkoop van kauwgom verboden. De korte tijd die ik had in Singapore heb ik besteed met een bezoek aan little india, chinatown en marina bay. Marina bay staat bekend om de mooie skyline in de avond. Terwijl ik dit reisverslag aan het typen ben, zit ik te wachten op het vliegtuig terug naar Nederland. Hierbij eindigt dan ook mijn reis door ZO-Azie. Een reis waar ik met veel plezier op terug kan kijken. Ik heb heel veel zin om naar huis te gaan, familie, vrienden en iezy weer te zien. Lekker in mijn eigen bed slapen, warme douche, echte schone kleding dmv een wasmachine, op de stoep kunnen lopen zonder te kijken waar je loopt, fietsen naar je bestemming, westers eten en vooral bruinbrood met kaas. Aan de andere kant zou ik hier ook gerust nog langer willen blijven, verder reizen naar bijvoorbeeld Indonesie of terug naar de Filipijnen. Ik zal Azië gaan missen, het (goedkope) eten, de fruitshakes, de vriendelijke mensen, geen dag die hetzelfde is, de drukte op straat. Natuurlijk waren er ook mindere kanten aan Azië, de grote verschillen tussen arm en rijk, de geur van durian (wat haat ik die geur), opdringerige verkopers, tas die kwijt raakte. Maar ondanks dat was het echt fantastisch!
Tot snel iedereen!
Groetjes Marthe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
